Serieus? Artrose? ‘U heeft artrose opgelopen in uw voet als gevolg van een oude breuk’, zei de doktersassistente vanmiddag. Confronterend. Des te meer omdat ik 2,5 geleden al naar de huisarts had moeten gaan…
En zo gebeurde het. Ik ging met een groepje meiden naar IJmuiden voor een surfuitje aan zee. We kregen les van zo’n echte surfdude. Hartstikke leuk. Het weer zat mee, de golven waren goed, we hadden er zin in. Na een uitgebreide uitleg over de juiste houding en veiligheidsinstructies doken we in onze wetsuits in de zee, de boarden achter ons aan, het veiligheidstouw aan de enkel. Op zoek naar het juiste moment om te knallen, de perfecte timing. Viel nog tegen. Het is serieus best zwaar voor de ongeoefende surfer, dat half lopend, half zwemmend met board door het zoute water. Maar daar was ie dan. De juiste golf. Het juiste moment. Ik sprong op mijn board en daar stond ik. Yes. Dat geeft best een kick kan ik zeggen. Het euforische moment is helaas maar van korte duur want in no time zie je de kustlijn op je afkomen. Ik sprong van mijn board in het ondiepe water en daar gebeurde het. Mijn linkerteen klapte dubbel. Au. Dat deed pijn. Ik schonk er niet zoveel aandacht aan omdat ik dacht dat het waarschijnlijk een kneuzing was die wel over zou gaan. Nou, dat was dus 2,5 jaar geleden. En het ging niet over. Er was geen pijn meer maar het bleef en blijft een gevoelige plek.
Waarom ik niet eerder naar de huisarts ben gegaan? Goeie vraag. Minder goed antwoord: Ik schoof het voor me uit omdat ik dacht dat er niet zoveel aan de hand was. Toch wel. Blijkt dat ik ben doorgelopen met een breuk die vervolgens niet goed is genezen waardoor er artrose is ontstaan. Lekker dan. Dom rund die ik ben. Neemt niet weg dat ik niet weet of er überhaupt iets aan gedaan kon worden. Sommige breuken worden niet gezet. Maar dan had ik dat in ieder geval geweten. Oplossing? Geen. Verlichting van de klachten? Podotherapie. Stom woord. Geen ervaring mee, ik weet dus ook niet wat ik kan verwachten maar we gaan het zien. Volgende week een afspraak bij de podotherapeut. Moet ik zooltjes dragen? Speciale schoenen aan? Nee he, toch niet van die ecco’s, daar ga ik echt niet op lopen. Ik kan van alles bedenken maar er zit niets anders op dan te wachten tot de therapeut met een behandelplan komt. Misschien valt het mee. Misschien ook niet.
Het enige leuke aan deze dommigheid is het verhaal erachter. Beter een breuk opgelopen na het surfen dan dat ik van het keukentrapje zou zijn gevallen…
